Net fanwege kleuren dy’t primêr
de bûtenkant fersiere
of de listoanfierder dy’t as stjer
de wierheid iepenbieret.
Net fanwege ’t Fryske bloed, tsjoch op,
wol no ris brûz’ en siede
of it frije Fryslân oan de top,
it bêste lân op ierde.

Mar wol om marren yn it gea,
dêr’t de dyk it lân omklammet,
plak op ierde foar de lea,
dêr’t de minske him net skammet
foar it leaf, leaf âldershûs,
memmetaal en foarfaars wrotten
boppe it globaal gerûs
fan de jild- en oarlochsrotten.

Tsjin Babels tuorren dy’t primêr
de machten stekke yn de hichte;
tsjin Mammons alter omdat dêr
de managers it anker lichte
fan sulverfloaten dy’t globaal
de see en oseaan befarre;
tsjin Amalek syn oarlochstaal,
gjin frou of berntsje wurdt noch sparre.

Net fanwege Fryslâns grinzen as
dy minsken keare soene,
want yn ús provinsje past gjin pas,
nei’t euro kaam foar gûne.
Wol de fêste grûn om op te stean,
de basis om te kiezen
foar in iepen wrâld, in sljocht bestean,
dêr’t plak is foar ek Friezen.