Se foelen op dêr ûnder ’t grien
fan beammen sûnder blêdôffal,
oranje boppe, blau derûnder,
sa marsjearren se as ien
fan sin, it rûn dy dei foar wûnder.

It gie foarearst oer ’t Hearrenfean,
mar ’t foel har ôf hoe’t it ferrûn,
de trainer… ’t koe der ek wol sûnder,
mar dy froulju wiene sûn
en nei it sin, it rûn foar wûnder.

De stoepe, ’t fytspaad en de berm,
gjin sniper sûnt har strang behear,
se hiene flink de wyn derûnder,
sekjerinne wie de term
foar harren wurk en ’t rûn foar wûnder.