Spoare mei de tiid

It spoart oan beide kanten
fan in smel, ûndjip Spoardok:
de âlde treurwylch sprút wer út
al is syn rêch wat krommer
wurden en syn tûken hast
it wetter reitsje;
de oare kant lit dúdlik sjen
de oergong fan seizoenen,
fan de winter nei de tiid
fan maaie mei it farske grien
fan ûnderen nei boppen…
hear de reiden laitsjen.

De treinen spoare alle oeren
lâns in smel, ûndjip Spoardok,
mar fierste fluch om troch it rút
de oergong waar te nimmen,
ek te hastich want men wol
it skermke reitsje;
fan dizze kant is klear te sjen
itselde yn seizoenen,
platte bylden yn ús tiid
fan helder giel nei donker grien,
it tastel mei tal knoppen
wol men ’t al meimeitsje.