Ik fluite en de ko dy’t weide
op ‘e prikkels fan syn magen,
die direkt de kop omheech;
ik seach, dêr stie se yn de greide
as soliste troch de dagen
tusken kypwein en myn each.

’t Gefoel om ôf te gliden
sûnder hâlder fan in hân
mei de gong fan fallend sân
en de kypwein sil wer ride.

Ik fluite nei de kij dy’t rûnen
yn in lange rjochte rige,
fierste fier om op te sjen;
ik seach en tocht oan de miljoenen
yn in lange rjochte rige,
manlju, froulju en har bern.