De nacht ferrûn mei stoarm:
it rûzjen fan de beammen
yn ’t weagjen op ‘e twirren
dy’t ek it wetter swypken
ta ’t driigjen mei de stimmen
fan ûnheil sûnder foarm.

Der twirre ek in dream:
it stoarmjen yn de tinte,
de wetterfloed fan fierren
dy’t skieding brocht op ierde,
de skepping mei de wenten
foar âlden en har team.

Ik rûn de moarns dêrnei
yn waar en wyn op wegen
dy’t nei de fierte fierden
dêr’t skiere loften brieken
en ‘k seach noch wat ferlegen
nei dizze skeppingsdei.