En âlde beppe bleau by hûs
en hear en gie har eigen wei
al like fleurich, want syn Lyske
hie de soarch oer mannich doarpske poes,
om’t yn dy sjou har libben lei
en ’t wie noch lichter mei in wyske.

Hy baude âlde pake nei
en ried de wrâld troch as sjouwfeur,
mar die dat op syn eigen wize:
mannich hûn en kat kaam op syn wei,
wa’t remme, wie gjin goed sjauffeur
en boppedat hie hy Denise.