’t Lei fier yn it ferline
doe’t de Grienedyk de rol
hie om te kearen weach nei weach…
soe stoarmwaar lân fersline?

De twilling skeat de hichte
yn en hold it tempo fol
fan tagelyk yn ’t sulverblêd,
dat wiene se ferplichte.

Sa kamen se op jierren,
ieuwen easken doe de tol
fan stam en woartel, mar it blêd…
dat skittere fan fierren.

It wie de lêste trilling
fan de simmerstoarm, dy’t fol
yn ’t sulver raasde, tagelyk
wie ’t dien, dêr lei de twilling.