In finger lit it bakbist farre
yn de waarmte fan de hut
mei swarte kofje en in simmerliet;
de skipper sjongt, mar sûnder wurd,
omdat it tinken al wer giet
de kant út fan it laden en it barren.

As ’t skip wer ien wurdt mei de fierte,
fantasearje ik it byld
fan kleuren, grien de greide, blau de mar
mei heech dêrboppe, sa’t it fielt,
sweef ik fan kealte nei myn kar:
de simmer, want dit fielen wol ‘k wol witte.

foto fan gemeente Snits