Rôversguod

It wie de moarn fan wolk en sinne
mei it skaad oer sleat en mais,
dat yn de hichte sketten wie,
al nei it rispjen ûnderweis.

De boer woe ’t maksimale winne,
liet sadwaande ’t mais noch stean,
wat neffens him ferstannich wie,
de kolven hiene tichte klean.

De krieën lieten har doe kenne
as ferstannich, by de tiid,
se wisten mei de kolf wol rie
en fleagen oan fan wiid en siid.

It like as it swarte kolven
wiene, mar se fleagen fuort
mei wat de boer te rispjen hie,
it mais wie wurden rôversguod.