De moarntiid eage grau,
de beammen hiene gjin gesicht
en stiene op ‘e kaai te klomjen,
alle doarren wiene ticht,
it libben bûten kaam yn ’t nau.
De feart dreau fol mei blik,
it hie wat fan in sneinsgesicht,
gjin kâns om nachts noch op te romjen
troch hollen fierste licht,
mar yn de moarntiid, dêr rûn ik.
De markol dreau dêr ek,
foar my in kâns foar mar ien fraach:
fûn hy dit foar de stêd reklame?
Snits kriich de folle laach:
oars net as lucht, wa is no gek?
Behalve hy en blik
dreau yn de feart ek dy ballon
fan frou De Jong, de wentedame…
in hûs fan trije ton,
ik swim wol troch, wa hat in tik?
|
