Read siket read

De baas fan ’t spul wie der net by,
sit sûnder syn ûnthâld teplak,
wit fan gjin reade arke mear…
syn simmersk ûnderdak.

Al langer as in heale iuw
joech hy de arke syn gerak,
de lêste jierren koe ’t net mear,
hy is foargoed teplak.

Syn arke sit oan ’t sleeptou fêst,
fart nei de helling foar in beurt,
mar foar de baas hoecht dat net mear,
’t is net syn each dat keurt.

Al jierren hat er dêr syn plak,
it fûgeltsje mei ljochter read,
it siket foar de lêste kear,
’t fynt op it wetter neat.