Op slach fan melkerstiid

De planten skokke fan de skrik
en spanning hoe’t it komme sil,
natuerlik libbet alles mei
it dier dat him net rêde kin,
want swimme sit net yn de genen,
boppedat rint it tsjin melkerstiid.

It jaar waard stadichoan al dik
en joech it lêste setsje yn
de weake ûnderwâl, sadat
it brein de plûns net mije koe,
hoewol’t de genen protestearren,
want al gau rûn it tsjin melkerstiid.

De ko joech by de strûp gjin kick,
de eachopslach sprekt wol fan ‘sil
de boer my rêde út ’e need?’
De trekker lûkt it tou sa strak
dat ek it jaar komt út it wetter,
krekt op tiid, op slach fan melkerstiid.