Hy stiet der oant de kont ta yn,
syn fak, hy wit net better
as de gravers moatte dea
fanwege polderskea
troch ’t wetterkrnyn.

Mar praat him net fan rottefleis,
dan is er leaver
yn de greide ûnderweis.

De jager stiet yn ’t hege gers
en wachtet oant wat letter
as de boer it lân út is:
in skot en ’t stomme bist
hat wis der west.

It praat giet dan oer kowefleis
en oer de jager,
dy’t mei gauwens wie op reis.