Om de begraffenis hinne

admin

september 25, 2016

Om de begraffenis hinne

Wiene der noch mear dy moarn
fan de begraffenis as oars:
de krieën oan it sjongen
mei tûzen stimmen trochinoar,
yn ’t fleanen lûd nei hegerop,
wer op ‘e tûken del en dimmen,
it wiene folle mear as oars
dy iere moarn, want heit wie stoarn.

Op it hôf wie hjoed gjin krie,
in deadske stilte lykas oars,
by ’t rinnen inkeld mongen
mei lûden fan it kriezend grint
oant by it grêf de stille rop
fan tuorrebouten mei de stimmen
fan giele plompen: heit syn skip,
dat hjoed oan ’t modderfarren wie.