In lege krystbeam, swart fan roet
en hjir en dêr ferskroeide nullen,
spriek my middenop ‘e dyk noch oan:
sjoch nei wat gloeit fan wat wie goed
yn ’t âlde jier, want hjoed of moarn
fergiet it sa de nije spullen.

Wie dit de seine foar in jier?
In boadskip swier om mei te dragen
troch de strjitten oant it is wer âld;
de hichte joech it antwurd, ’t wie net fier:
de spikers foar in nije wrâld,
dus bouwe alle libbensdagen.