Neiwinterdream

admin

oktober 18, 2016

Neiwinterdream

De winterdreamen rûnen nei de ein,
mar ien hold oan, ferdreau de rêst
en wuolle my yn in petear
fan twa gesichten, dik belein
mei wol, foar harren bêst
genôch as winterpear.

De jongste, rimpen, rûch yn burd en hier,
woe nei de takomst ride, want
dêr lei it Fryske keunstiis klear,
de âldste woe oars oan de swier,
yn tiid werom, de kant
út fan de ommekear.

In houtsje hjir, in klapreed dêr, sa ried
ik nei de wetterpoarte ta
op keunstiis fan de âlde tocht
mei twa gesichten, mar doe liet
it siedplús los en ‘k ha
de redens boppe brocht.