Fjirtjin staasjes mei it krús foar eagen
rûn er troch de strjitten by de hichte op,
gjinien sei ho, net fierder, stop,
dus hat net ien syn libben weage.

Fjirtjin beammen steane nêst de paden,
krusen foarmjend om it lijen leech en heech,
wa raast it út by heech en leech
dat leed stekt djipper as slachskaden?

Fjirtjin, twa kear sân, mei folle faasje
fljocht it by de hichte op of der tsjinoan,
hoefolle binne net Gods soan
of dochter nei syn fjirtjin staasjes?

* Ikoan nei skilderijen fan Willem Hesseling