De toer stie lykas oars
yn ’t ramt fan ’t tsjerkestek
dat skrassend iepengie,
mar dizze snein wie oars,
want Luther wie sa gek
foar wer in spikerdie.
Ien stelling wie der mar:
gjin preek op dizze snein
yn ’t flakke Goaiïngea,
nim leaver Gau foar kar
en rin it hiele ein,
dyn siele lijt gjin skea.
Herfoarming kaam diskear
fan Luthers Goai yn ’t gea
mei felle preekstoelstoarm
dy’t raasde oer de lear
fan sit mei stive lea,
dyn siele wurdt hjir waarm.
De spiker op ‘e kop,
it rint op bûten út
mei noch in lêste klap:
begjin en set him op,
de himel ta beslút
beriksto stap foar stap.
|
