De stien dy’t droech de kleare kleuren
fan syn byld en ’t Hearrenfean,
it blauwe shirt, it reade blêd
of hert sa tusken skeane banen,
in hert om foar de sport te gean
oer ’t fjild en sprintend, swevend
it libben troch mei fleanend fane.

Sa fleach er troch, noch foar de hikke
mei de kleuren wyt en read,
it blau waard wei, gie swevend oer
yn wat syn freonen net mear rikke,
dy’t inkeld seagen, ’t is ferkeard…
mei trije kleuren ha se
de bal noch ien kear nei him tikke.