Lêste deadewinsk

Lêste deadewinsk

Ferlern leit er derhinne,
wylst it sulver ljochtet op
foar miuwen dy’t al fleane
mei in dûkflecht yn de kop
nei twa reade stiennen.

Ferlern wie hy al langer
oan de hoek, proai foar in snoek,
dy hat syn sturt te pakken
nommen, fielde doe de hoek…
op ’e kaai gjin fanger.

Ien each lit hy noch stoarje
as ferwyt yn deade steat:
‘Jim lizze ek derhinne,
sinkend yn de Houkesleat,
dêr’t wy jimme narje.’