‘Ik protestearje tsjin jim gluorkjen,
deleagjend út ‘e fûgelhut!’
De swarte krie fleach krassend fuort
om by de ekster noch te buorkjen.

‘Myn tank dat jim allinnich seagen,
úthelje wie gjin sprake fan!’
De wylde ein swom sûnder man,
brocht wol sân piken oer de weagen.

Wat soe in gluorker oars dwaan kinne
as rinne nei de fûgelhut:
de dop as relikwy fan nut
foar sjoggers dy’t der nei him binne.