Oant op in dei, it wie al jûn,
de loft berûn en ’t reinde klaai;
de lâningsbaan siet lang en breed dermei,
wie ek oan ’t heinen fan de delslach bûn.

Der kaam in boerd omdat er fûn,
gjin objekt hie syn slinger mei
de modder op ‘e lange, brede wei,
want dronken draaide elk oars yn it rûn.

Dy nacht fleach mei in rare swaai
in objekt del yn hege need;
der wie gjin heinen oan, in baan as reed
wie ta de dea sa’t hy derhinne lei.