Tusken stammen wize noch de rigen
bûgd en streekrjocht nei de kym,
de spoaren fan de giele groei,
de fruchten, no noch mar in skym
fan oer, de modder sil net lige.

Mânske meunsters ha op ripe fjilden
razend harren wurk wer dien;
nei iere bloei en lette groei
de stâlen fan de woartels snien,
se spuiden finer út as wat se tilden.

Tusken bloei en blêd bewize spoaren:
dizze meunsters hawwe stoeid
om los te bliuwen fan de drek;
it lânskip mei syn spoaren boeit
as byldzjend keunstwurk mear as ea tefoaren.