Jan Splinter en de seetas

It kin, sels middenyn de winter
brekt it rûzjen fan de see
ek troch yn Snits;
dêr stean ik as Jan Splinter
op lekke skuon, mei tichte noas
dy’t mar net rinne wol…
ynienen komt de flits.

De wjerljocht bringt my op Bonaire,
lang al ’t favorite stee
om op te gean
yn sfearen fan tegearre
djip dûke mei in tichte noas,
oars rint dy samar fol…
wêrom bliuw ik noch stean?

Jan Splinter leaut net yn it wûnder
fan in tas dy’t fleane kin
as yn in flits;
al is dy tas bysûnder,
mei ’t rûzjen fan de see hiel oars
as ien dy’t foller wol…
dus bliuw ik mar yn Snits.