Ingels boppe pannen

De hoanne kraaide al betiid,
hoewol’t de klokken lang al swijden,
omdat fierwei ’t measte folk
de romte foar de preekstoel mijde.

’t Wie sûnde foar it hege dak
dat net mear foar de minsken tsjinne,
dêrom wennet der no folk
mei wijde romte om har hinne.

De himel seach genedich del,
mar wolken flokten rûch mei wetter,
dat it dak net keare koe,
de duvel spile doe foar ketter…

… dy’t skieding bringt yn dizze tiid,
dus kraaide lûd de âlde hoanne,
dy’t gjin lijen hawwe woe,
want elk drinkt út deselde boarne.

Doe tilde heech de sterke earm
twa ingels boppe tûzen pannen,
dy’t bestrieden satans skea
op heech nivo mei wijde hannen.