In memoriam Piet Paulusma

De sinne sil in wike skine,
wylst de wyn deis lizzen giet,
it fielt dan justjes waarmer oan
as dat de tiid it hawwe wol,
dit wie it dan… oant moarn.

De beammen sille oan har bine
waarmte, wol in wike lang,
de blêden komme der dan oan,
de tûken reitsje samar fol,
dit wurdt it dan… oant moarn.

De takomst wurdt samar ferline,
sa’t gjinien ferwachte hie,
hy hold it oant it lêst ta fol,
sa’t hy it die op eigen toan,
dit wie it dan… farwol.