Hy wie yn De Haach

Ik stie sneon mei de mûle iepen
yn it sintrum fan De Haach
doe’t Hy stie yn de midden
fan it demonstrearjend folk;
it bleau foarearst de fraach
oft ik dêr dreamend stie te sliepen.

It folk hie dat net yn de gaten,
ik bedoel dat Hy it wie,
Hy stie dêr net te bidden,
ek net yn in ljochte wolk;
ik wist my noch gjin rie,
faaks koe ik efkes mei Him prate.

Mei ’t folk begûn Er op te rinnen,
tusken blyn, reumatysk, mank,
Hy hie in boerd yn hannen:
SOARCH FOAR AL DIT EARME FOLK
foar swart en brún en blank…
’k wie út ’e rie en rûn derhinne.

‘Mynhear, ik hie Jo net ferwachte
tusken al dit reade folk.’
Hy sei: ‘Ik bin foar plannen,
rjochte op ’e earmen, want
foar harren bliuw Ik tolk.’
Ik wist syn rie: gean troch tsjin machten.