Hoe sille wy hjoed fine
de wei foar ús te gean,
net bûn oan it ferline
en los fan in bestean
dat stroffelet oer de paden
fan hjoed de takomst yn,
de rêgen swier beladen,
foar ’t libben dôf en blyn.
Doch hjoed de eagen iepen
en skerpje ek it ear,
de geast dy’t leit te sliepen,
gun dy gjin slommer mear,
wol ek de rêgen rjochtsje,
smyt alle swierte ôf,
dan sil de wei opljochtsje
fan bern oan ’t libben trou.
It bern lit him net bine
oan tiden lang of koart,
de swierte fan ’t ferline
of wat noch komme moat,
it libbet op ‘e wegen
fan hjoed nei hjoed nei hjoed,
mei nei noch foar ferlegen,
it no is mear as goed.
Op wegen yn ús libben
leit no gjin stroffelstien,
wy bin’oan bern besibbe,
mei harren libjen ien
en komt it paad yn ’t tsjuster,
de ivichheid rint mei,
it ljocht komt net fan juster,
mar fan de nije dei.
|
