Ik gie de Grienedyk bedel
om nei it lege lân te sjen,
de bermen yn it moarntiidsskaad,
de gerskleur mei it bûnt fan fee
dat yn in stream de stâl út kaam
en troch de magen waard ferspraat
dy’t joegen harren fretbestel
oan bekken, hearrich as in bern,
dat ‘k yn gjin fjilden waard gewaar,
omdat ik dêr allinnich stie
wylst ik de Grienedyk opnaam,
wat heger as de delte earst…
ynienen skeat der troch fan ’t waar
wat boppe myn ferwachting gie
dy’t oars net joech as wyn en rein,
sa kaam myn each wat heger út,
it riisde boppe berm en beam
en seach oer ’t gea in oare geast
ferskinen, ljochtsjend sûnder ein,
ik weage op ‘e bûnte stream
mei nei it hege himelrút.