Gjin erbarming

Hoe lang sil it noch stoarmje,
swypket wyn de weagen op
en is de wrâld yn ûnstjoer…
wat as de tinzen doarmje?

Men kin net langer tinke,
want it libben is mar koart
as woartels it net hâlde,
sirenes kleiend klinke.

Wa doart it túch te hysjen
nei seizoenen ûnder ’t kleed,
tsjin twirren yn lavearje,
net fêst oan de tradysje.

Syl skraal tsjin wa’t it stoarmje
litte, weagen read fan bloed
opswypkje; oer wa’t moardzje,
sil ’t lot him net erbarmje.