Fûgelfoarst

Wa docht my wat
hoe’t ik hjir stean
en hâldt it stiel beset
salang’t it my sa past,
myn wil is wet.

Men kin my wat
wylst ik hjir stean,
gjinien foar my yn ’t plak;
salang’t it stiel net barst,
bliuw ik yn ’t pak.

Myn pak is swart,
stekt ôf tsjin wyt,
in keninklik ferskil,
ik fiel my fûgelfoarst,
sterk is myn wil.

As stiel sa sterk,
dêr’t ik op skyt
en flean dan frij-út op,
omdat it fan my moast,
sa woe myn kop.