Ynienen giet myn each nei boppen
by de tsjerkemuorre lâns
en sjoch ik hûndert kaen sitten
op ‘e naald, guon út balâns
troch wiffe poaten, dwile koppen.

It komt, sa giet it troch my hinne,
fan it hege hillichdom
dat fûgels yn ekstaze binne,
kom by stedslju dêr ris om,
dy wolle leafst de lotto winne.

In minske kin him raar fersinne
yn de djipte fan de siel
fan fûgels dy’t it sjitten hearre
fan in fleanend ûnderdiel
fan Fryslâns float, om feiten hinne.