Fol ferwachting…

As beam en reid beripe binne,
’t wetter leit der as in spegel by,
de sinne kipet troch de dize,
’t oansjen fan de wrâld is nij,
dan slacht it hert der fûler hinne.

De dei sil boppe nul ferrinne,
mar it wachtsjen is dan op ’e nacht,
dy’t taseit dat it fûler frieze
sil as dagen ha oan macht,
noch fûler slacht it hert derhinne.

Noch foar it rizen fan de sinne
ha se sitten nei de rûte brocht,
dy’t op it ‘no sil ’t heve’ wize
fan de Alvestêdetocht…
de net-Fries hat it ryk allinne.