Foar gek

Noch jong en sûnder ûnderfining
stiet er op it houten stek, sjocht út
nei wat der fan syn gading is
op ’t koarte gers of justjes heger:
in twa- of fjouwerpoat as bút.

Ferlern hat hy de hechte bining
mei de âlden yn it waarme nêst,
fan fretten wie er dêr wol wis,
hy moat him hjoed de dei sels rêde,
it stek jout him net folle rêst.

Hy hat se sjoen:  it selskip swellen
op ’e stange fan it twadde stek,
it is no ienkear sa’t it is,
sy ha elkoar, hy is allinne,
stiet sûnder bút ferlern… foar gek.