It ljocht krûpt út ‘e nacht,
it tsjuster fan de kiste
mei skatten skimerljocht:
de stobbewylch op wacht
by ’t trekpaad, wach op bisten
dy’t alve elfen sljocht
mar net terjochte yn
besnijing nimme wolle,
sa fykjend yn har sliep
op bankjes, sêft mei wyn
beklaaid, de teare hollen
foar ivich yn de gryp
fan ’t draaiend rêd, dat slacht
it elfemearke stikken
op grûn fan hurde wet
dy’t skriuwt fan acht oant acht
it deistich brea berikke
foar magen drok beset
en sjoch…
it ljocht fljocht út ‘e nacht.