It is mei ’t each op ‘e toeristen,
wend oan ’t felle ljocht fan Skiermuontseach,
dêr’t op ‘en doer gjinien nei seach,
om’t sy wol better wisten.

’t is by de Houkesleat, it wûnder
fan de reade fjoertoer yn de reek:
‘Zoiets gebeurt alleen in Sneek!’
Sa is ’t mar krekt… bysûnder.

Sy binne dêr massaal ek kommen,
de fûgels fan de see, mei wjukkeklap
besprekke sy de skjinmakgrap
en skite dat it skommet.