It folk dat libbe fan it gean
fan stêd nei doarp en doarp nei stêd,
it hat him deljûn op in plak apart
mei tûzenien ferhalen dêr’t
se hjoed wer mei troch ’t libben gean.

Ik seach him nêst de stoepe stean,
de caravan yn minne steat,
it like suver in ferhaal apart,
dat ik yn byld brocht, neat as bleat,
mar seach ik him dêr dan net stean?

Hy seach my wol en hold my oan,
oft ik soms fan de plysje wie;
no nee, myn koart ferhaal wie wat apart:
ik sei dat ik oan dichtsjen die,
doe seach er my begrutsjend oan.