De bakken brochten ’t floeiber oan
en stiene yn kolonne klear
foar rekreanten yn de wear
as fêste gasten breed bedoarn.

De brune sûnder tek dy nacht
ferklomme troch ’t ûnlijich waar,
hy ûndergong it, gjin misbaar,
en naam syn hynste-aard yn acht.

Hy seach, de hoeven yn de drek,
it oan hoe’t it derhinne lei,
doe gong er wer syn eigen wei,
syn grûnslach wie noch net sa gek.