’t Geweld briek los mei flitsend fjoer,
dêrnei it klappen fan de tonger,
tusken beide siet gjin tel;
wat folge hie in koarte doer,
want de flammen hiene honger.

De trieddeskermen, rjocht oerein,
ha fan de bûtenwrâld ôfsletten
’t spul dat oerbleau nei ’t geweld;
it spul gie troch, droech of mei rein,
want de bern ha ’t rap opsetten.

Fan latsjebarten ’t tintekamp
yn ’t sintrum foar in tal dakleazen,
want it libben draaide troch;
de bernekoade ken gjin kramp,
der is foar ’t earnstspul keazen.