Dûbele kick

Op in pylder stie sy út te sjen
oer grêft en boatsjes hinne,
draaiend op har linkerfoet
mei ’t each op ’t rizen fan de sinne.

Fan de hichtedûns wie sy in fan,
foar lykwicht yn it libben
hold sy altyd foet by stik
mei grutte kâns op stive ribben.

Party wenten stiene oan de grêft
en leine yn de spegel
fan it wetter; ’t wie har goed,
want dûbelop wie faak de regel.

Yn de hichte lei har eigen krêft,
sy koe it net begripe
dat in boat keas foar de kick
nei ûnderen, ’t wie net har type.