Drûch bliuwe

Ik sit hjir op in pompeblêd,
te licht om te ferdrinken,
want de holle rekket leech
fanwege meditaasje,
dêrom riist dy rap en heech.

Wy sieten ek, mar wol te swier
fan moed om drûch te bliuwen,
wa komt dan noch sels oerein?
Mei help fan argewaasje
wurde wy telider slein.

Ik bin de ien en do de oar,
tegearre ha wy fochten
om wer op dit blêd te stean;
wy hâlde ’t krekte lykwicht,
wat de kearn is fan ’t bestean.