Foar ’t earst in flaggemêst,
de âlde fan ús boat,
yn hurd beton sa fêst
as libje op ien poat.

In brulloft mei gebak
en kofje, nee gjin drank,
mar wol yn ’t kreaze pak,
de kleur fan ’t folk wie blank.

Berjocht út Afrika:
sa’n fjirtich op in seal,
gjin soarch der noch op ta,
wa’t hiel wurdt, is net heal.

Dan wer dy flaggemêst,
it pompeblêd omheech,
Jacoba die har bêst,
in feest, mar ’t wie wol dreech.