It is yn ’t lêst fan it seizoen,
dochs kin de lúkse ’t waar wol oan,
hâldt rein en twirren bûten;
’t skipsfolk is oan dei noch oere bûn,
bliuwt op ‘e koai oant yn de lette moarn.

In fûgel is al ier yn ’t spier,
sit meditearjend op it plat,
it heart hjoed by syn rûte
as model foar ’t sliepend minskedier,
dat yn syn dreamen soks net nedich hat.

Mar sjocht men tichter by de boat,
dan ha se mins en fûgel by de poat.