It jongste is derôf,
dus sjocht er ’t donker yn,
it skaait al wat nei blyn,
it libben eaget grau.

Sjedêr, in passend apparaat,
in masker, tagelyk in bril,
foar syn depressy adekwaat
en folle better as in pil.

It jongste sit deryn
en komt der ek wer út
troch syn ferkenningsrút:
de fleur yn sinneskyn.

Hy hat fan ’t masker gjin ferlet,
bliuwt sa’t er is mei eigen wil,
de kleuren steane him coolfat,
dêrby komt noch de sinnebril.