Ik seach mei eagen fan in bern
de berm en greide fol mei blommen,
ta nammen wie it noch net kommen,
mar ik stie en siet en lei om te besjen.

En doe’t ik dan op skoalle siet,
ferwylgen blommen mei de nammen,
kronkeljende harsens dy’t ferlammen
wat natuerlik yn it bernehert omgiet.

En no’t de bermen iepenstean
foar minskebern om yn te kommen,
ride wy de karren winkelblommen
nei de kassa, want der mei ús neat ûntgean.