Krisis yn de winter:
keale tûken, brutsen troch de stoarm,
in laachje iis op ’t wetter,
alle tinten yn it griis
en by it wek wei klinkt alarm.

Oerlis oer de krisis
fan de pommeranten yn wyt-griis,
wol tichtby iepen wetter,
fiskjend nei it kapitaal,
it unifoarme makket wiis.

Ien hat it net makke,
stiet fansiden bûten it ferhaal
fan iepen bliuwt ús wetter,
ek al friest it dat it klapt,
wy binne neo-liberaal.

Mar sjedêr, reboelje,
om’t it iiskâld yn dy iene knapt,
it bloed komt boppe wetter
foar de baaskes yn it griis,
de reade wjukken ha it lapt.