Hoe komt it dat de jierren troch
de Snitsers sprekke fan tradysje
as de Pan de rûte docht
en silers flaggen hysje?

De boargemaster hie ’t al yn
de jierren fyftich oer de Oarder
dy’t de bêsten oan him bynt:
in wike lang op oarder.

Wêr komt dy pankoekspanne wei,
wa sil it oan de Snitsers sizze,
as de wierheid kin ferdraaid
yn mear ferhalen lizze.

It earste sprekt fan Hollânsk folk
dat meidie oan de silerswike,
foar de sfear yn grêft en Kolk
hat neat har better like.

Snits brocht harren yn de ban
fan wetter en in sterker drankje,
sjongend klonk it: ‘Wat een pan,
een pan met een bedankje!’

De pankoekspanne, brûkt as blêd,
stie fol mei fonkeljende gleskes,
Hollân wie noch lang net sêd,
it ljocht kaam fan de kerskes.

De deis dêrop foer ’t folk wer flot
de rûte oer Langwarder Wiellen,
Snitsers brochten harren fuort
om noch wat troch te spiellen.

De Pannepôle wie it plak
foar ’t fiskje yn de pankoekspanne,
elk fertsjinne syn gerak,
in slokje út ‘e kanne.

Kaam dêr de pankoekspanne wei,
’t ferhaal fan Pannepôle?
Nee, ’t wie wat de krante sei,
De Telegraaf útâle.

In prachtich fjoerwurk yn de Kolk,
Bengaals op Snitser pankoekspannen,
dat ferhaal gie op in wolk
fan reek nei alle lannen.

As trije kear de wierheid is,
dan is de Panne no ferklearre,
mar de minsken ha it mis
dy’t net de ein noch hearre.

Want froulju ha de foarstap hân
doe’t sy de ‘Sneeker Pan’ oprjochten,
holpen manlju út ‘e brân
mei ’t sy de float ferljochten.

Sa sjocht men mar, de oarder is
fan minsken, man en frou tegearre,
dêrmei is dan sûnder mis
de Oarder wol ferklearre.