Asosjale letters

It piipkrûd sjongt op wite wize
de minsken oer de maitiid ta,
dy’t stadich oer de brêge kaam,
de winter hold de bloei noch tsjin.

Mar as de planten ienkear rize,
dan sprekke dy de minsken oan
mei taal dy’t elkenien ferstiet,
it libben hat totale sin.

Healwizen brûke swarte letters
op ljochte muorren, wolle ha
dat elkenien wit fan de taal
dy’t oars net ynhâldt as ‘ik bin’.

Sy witte yn ’t bestean neat betters,
it is in asosjaal fertoan
fan ‘hjir bin ik, wa docht my wat,
sjoch wat ik sa al skriuwe kin’.

It piipkrûd pipet op syn wize
de swart-wyt asosjalen ta:
‘Bedjer it maitiidsbloeien net,
de winter hold jim skrift net  tsjin.’