Asfaltfearke

De holle heech, mar soms foardel,
’t is net allinnich yn de loft te finen,
’t langstme dat de himel iepenbrekt,
joech him sûnt de bernetiid al del.

Bûch dêrom faker nei de grûn,
bytiden sil it ljocht op ’t fearke skine
dat in ingel fleanend falle liet,
’t wurdt foaral troch berne-eagen fûn.

Want grutten ha wat mear mei hurd:
it asfalt om mei faasje op te fleanen,
rubberbannen gûnzje ’t toanleas liet,
blaze ’t fearke op ’e luchtstream fuort.

De ingel blaast it wer werom,
dat berne-eagen der oerhinne geane
en in finger oer de rûntsjes strykt…
’t fearke bûcht foaroer, de rêch wurdt krom.