Reade streken lûke him wol oan,
gjin jûnsread, mar de arkeplanken,
it twadde ûnderdak as kroan
op syn bestean… mei ’t famke.

Sechtich jier tegearre troch de tiid,
mar mei de arke no allinne
is ’t byld foar him wat minder wiid
om nei de jûn te rinnen.

Jûn komt hy mei ’t arkespul yn byld
as foarbyld foar syn generaasje,
it is mar krekt hoe’t ien him fielt,
men libbet by de graasje.